کنسرت ها در بندرعباس به قلم حجت حاجی زاده

هرمزگانی دات نت – اواسط آذر نود و پنج آغازی پر شور برای موسیقی هرمزگان است. سه کنسرت هنرمندان بومی در فاصله ای بسیار نزدیک برگزار خواهد شد. اگر چه بندرعباس به عنوان مرکزی شناخته می شود که بعد از تهران بیشترین تعداد کنسرتهای کشوری را در طول سال برگزار می کند اما اکنون این رکورد دیگر مایه ی مباهات هرمزگانیها نیست تا جایی که رییس انجمن موسیقی استان که خود پایه گذار این رویکرد و رکورد بوده هم به ستوه آمده و طی نامه ای رسمی به مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی متذکر می شود که اجرای هنرمندان استان در درجه ی اولویت قرار دارد و آن اداره ی محترم نباید مجوزی مبنی بر ورود و اجرای هم زمان خواننده های کشوری در این فواصل صادر نماید. بی تردید کثرت اجراهای کشوری می تواند هم برای هنرجویان آموزنده و هم برای مردم هنردوست مفرح باشد اما تجربه ای که که از این کثرت اجراها در بندرعباس این اواخر حاصل شد چیزی نبود جز سرخوردگی و یاس خوانندگان، نوازندگان و گروههای موسیقایی استان. این که چرا مسئولین کنسرت گذار روی خوشی به هنرمندان بومی نشان ندادند را فعلا مجالی برای بحث نیست زیرا خود باید پاسخگو باشند و این که تعدد اجراهای خواننده های کشوری خود باعث اشباع مخاطب شده یا خیر باید در مجالی دیگر به مناقشه گذاشته شود. قاطبه ی هنرمندان و هنردوستان استان بسیار گله مند و ناراضی از شرایطی بودند و هستند که هنرمند هرمزگانی و مقیم، خود عرصه ای برای عرضه ی هنرش در استان خودش ندارد و بندرعباس جولانگاه و منبع درآمد قابل توجه خواننده هایی شده است که با هر کیفیتی سالی چند بار در این شهر به اجرا می پردازند. هیچ کدام از اجراها نقد فنی نشده و گروههای کشوری با فراغ بال و به پشتوانه ی بلیتهای فروخته شده و مخاطب عام خود تمامی عرصه های اجرا را در این شهر اشباع کرده اند. ادارات و سازمانها هم حاضر نیستند در جهت حمایت هنرمند بومی اندکی هزینه کنند اما مبالغ هنگفت را به سایرین واریز می کنند و فضای اجرا را در اختیارشان می گذارند. واقعیت امر این است که هنرمند بومی قدرت اجاره ی سالن و هزینه های هنگفت مرتبط با اجرا را ندارد و ای کاش در کنار همه ی این تعدد رفت و آمدهای خواننده های کشوری، ترتیبی اتخاذ می شد بلکه این فضاها به رایگان در اختیار این عزیزان قرار می گرفت تا این عمر کوتاه و گرانبهای اجرای هنری در آه و حسرت نداری به یغما نمی رفت. موزیسین هرمزگانی را صرفا در کافه ها و رستورانها حبس نکنیم و اجازه دهیم در فضایی حرفه ای تر و موسیقایی هنر خود را به منصه ی ظهور برساند. تحقق این مقوله مستلزم حمایت همه ی هنرمندان و هنردوستان استان است. باید چتر حمایتی گسترده ای را بر سر هنرمندانمان بگسترانیم تا هنرمند بی دغدغه و بی حاشیه مسیر هنری را بپیماید. ناصر زرجام، غلامرضا صنعتگر و حامد احمدی را همراهی کنیم، حمایت کنیم و حضور به هم رسانیم تا این فضا و این عرصه را متوازن و به سود هنرمندان استان خود در دست بگیریم. اگر این حمایت و توازن رعایت شود هم از محضر هنرمندان کشوری سود می بریم و هم هنرمند هم استانی فضای یاس و سرخوردگی ناشی از دوری از اجرا را کنار می گذارد. هنرمندمان سرزنده و هنرآفرین می شود و روح نشاط و امید را در کالبد جامعه تزریق می کند. گروهی که در حال تمرین و آماده کردن خود برای روز اجراست نباید در اضطراب و ترس ناشی از عدم حمایت هم استانیهای خود باشد.انجمن موسیقی، هنرمندان عرصه های مختلف، هنردوستان و گروههای مختلف مجازی حمایت خود را اعلام کرده اند و هدف، بیشترین حضور در روزهای اجرای هنرمندان هم استانیمان می باشد.

یادداشت : حجت حاجی زاده