هرمزگانی دات نت، مرحوم سدیدالسلطنه کبابی در کتاب مشهور خود بنام اعلام الناس فی احوال بندرعباس که به توصیف تاریخ جنوب مخصوصا بندرعباس و شهرهای اطراف آن اختصاص دارد، در ذیل قریه ی نخل ناخدا که امروزه محله ای قدیمی در شرق بندرعباس محسوب میشود،به کشف سنگ قبر قدیمی ما بین دریا و خانه کربلایی عبدالخالق،حمالباشی وقت،اشاره می کند که حکایت از مقبره ی فردی بنام ناخدا ظفار بن ناخدا خمیس دارد و وجه تسمیه ی این محله را نیز با صاحب آن قبر مرتبط می داند اما اطلاعات بیشتری بدست نمی دهد و نیز تصویری از آن سنگ نیز ارائه نداده است.
اما اخیرا سندی بدستم رسیده که نشان می دهد بدلیل نبود امکانات عکس برداری و اهمیت سنگ قبر مذکور ، کفیل اداره معارف عباسی در سال ۱۳۱۲ش اقدام به طراحی و ثبت نوشته های روی آن سنگ نموده است.
توصیفات سنگ :
سنگ مزبور سفید رنگ و مکعب مستطیل شکل، به طول ۱/۴۲و عرض ۳۲و ارتفاع ۲۰سانتیمتر و دارای وزنی در حدود ۲۵ الی ۲۸ مَن تبریز یعنی تقریبا ۸۴کیلو بوده است.
روی سنگ هیچ نوشته ای وجود نداشته ، بلکه در اضلاع اطراف آن همانطور که در تصویر مشخص است ، مطالبی به خط نسخ بسیار زیبایی حکاکی شده است.
متن ضلع غربی: تُوفی المرحوم المغفور المبرور السعید الصاحب العظم قدوه .
متن ضلع شرقی: ناخدا ظفار بن ناخدا خمیس اوغانی غفرالله لهما فی رمضان سنه سبعین و ثمانمائه.
متن ضلع جنوب: تیمنا بذکره
متن ضلع شمال : اعیان النوخدا

بررسی تاریخی :
تاریخ فوت شخص مذکور در رمضان سال۸۷۰هجری قمری برابر با سال ۸۴۵خورشیدی ، نوشته شده است . در این سال سلسله گورکانیان به پادشاهی ابوسعید گورکان بر ایران حاکم بوده و از نام شخص مدفون نیز چنین بر می آید که نامبرده از اقوام اوغان یا همان افغان ، بوده است ، افغان یکی از چندین قوم تشکیل دهنده ایران بزرگ است که در نواحی شرق ایران بزرگ می زیسته اند.
از قرائن پیداست که متوفی مالک نخلستانی ست که در آن برهه قبر مذکور درون آن قرار داشته و از اعیان منطقه بوده که پس از مهاجرت در این ناحیه ساکن و احتمالا حاکم یا بزرگ این بندر یعنی نخل ناخدا بوده است اما متاسفانه امروزه نشانی از این سنگ قبر باقی نمانده است.شایان توجه است که میتوان چنین نتیجه گرفت که نخل ناخدا دارای سابقه ی آبادانی و قدمت تاریخی بسیار بیشتر از بندر گمرون بوده است بطوریکه میتوان آنرا معاصر با حکمرانی ملوک هرمز در هرموز کهنه( پیش از عزیمت به جزیره هرموز) دانست.

پژوهشی از : نیماصفا / هرمزگانی دات نت